Κώστας Μεταλληνός: Ο Έλληνας Απολογητής του 20ου Αιώνα

Ο Κώστας Μεταλληνός υπήρξε ανέκαθεν αναζητητής της αλήθειας. Ανήσυχο και λαμπρό πνεύμα, μεγαλωμένο σε οικογένεια που κάθε άλλο από φιλική ήταν απέναντι στους εκκλησιαστικούς τύπους και τις τελετουργίες, ξεκίνησε σπουδές στην μαθηματική σχολή του Πανεπιστημίου των Αθηνών το 1908, γεμάτος αδιαφορία και αντιπάθεια ενάντια στη θρησκεία και αρνητής του Θεού.

Όμως, οι μελέτες του, πέρα από τις σπουδές των μαθηματικών, τον οδήγησαν να ανακαλύψει τον Θεό δια μέσω δύο Γάλλων στοχαστών, τον Σατομπριάν και τον Πασκάλ. Στη νεανική του αλαζονεία αναγνώρισε «το στόμα της ορθοφροσύνης» να του μιλά, όπως το περιέγραψε ο ίδιος. «Ο Θεός, με θαυμαστό τρόπο με εφοδίαζε με βιβλία κατάλληλα για το πνεύμα μου, χωρίς την επέμβαση ανθρώπου, και χωρίς γνωριμία με κανένα αναγνωρισμένο χριστιανό. Μόνος με τα βιβλία, στο φτωχικό μου φοιτητικό δωμάτιο μελετούσα μέρα-νύχτα», έγραφε. Η εποχή εκείνη ήταν η σημαντικότερη καμπή στη ζωή του Μεταλληνού. Το πνεύμα του φωτίστηκε και κάθε αντίσταση του ενάντια στην πίστη στον Χριστό διαλύθηκε.

Μετά από έξι μήνες, συναντήθηκε πάλι με τους φίλους του, αλλ’ αυτή τη φορά με τη σημαία της πίστης στον Χριστό και με επιχειρήματα κατά των ψευδών θεωριών που διδάσκονταν τότε στο Πανεπιστήμιο και διαμαρτυρόμενος ενάντια στις πλάνες που οι καθηγητές δίδασκαν στο πανεπιστήμιο σχετικά με τον Υλισμό και την καταγωγή του ανθρώπου. Η επιβράβευση αυτής της προσπάθειας σε αυτή τη δύσκολη πνευματική εκστρατεία ήταν τρεις ή τέσσερις οπαδοί οι οποίοι προσκολλήθηκαν, όλοι τους φοιτητές. Ο Μεταλληνός τους εφοδίαζε τακτικά με μαρτυρίες άλλων επιστημόνων που πολεμούσαν τις θεωρίες του Δαρβινισμού και της απιστίας. Συμφοιτητές και φίλοι μαζεύονταν στο μικρό δωμάτιό του για πνευματική συζήτηση και κήρυγμα.

Αργότερα ο Μεταλληνός κλήθηκε να δώσει και διαλέξεις. Αναδείχτηκε ως Απολογητής και με το πολύπλευρο συγγραφικό του έργο. Η απολογητική δράση του εστιάστηκε αρχικά στο άμεσο επαγγελματικό του περιβάλλον στο δημόσιο, δίνοντας στην πνευματική κίνηση το όνομα «Όμιλος Δημοσίων Υπαλλήλων – Έρευνα και Πίστη» και οργανώνοντας διαλέξεις σε δημόσιες αίθουσες με θέματα κυρίως απολογητικά. Με ομιλίες όπως «Δια της Επιστήμης στον Θεό», «Η στάση του σύγχρονου επιστήμονα έναντι στην προσωπικότητα του Χριστού», ή και «Η σκιαγραφία της Ψυχής» τράβηξε το ενδιαφέρον ενός μεγάλου αριθμού διανοουμένων.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του Έραστου Φίλου εδώ.